261 [= Tav 152,14]

[S]ennor fremosa, pois m’oj’eu morrer

Vaasco Gil

Notas

Texto

• 1-2

  Fronte ao texto copiado no Cancioneiro da Ajuda, con evidente erro delatado pola rima, recolocamos morrer como palabra rimante no v. 1 e incorporamos assi ao v. 2, na mesma orde indicada por A (assi vejo), sorprendentemente invertida en todas as edicións precedentes.

• 6

  Este verso, necesario do punto de vista métrico e discursivo na estrofa I, aparece deslocado no manuscrito para o final da segunda estrofa. Nótese, ademais, a diverxente emenda nas anteriores edicións, coa introdución da preposición de para estabelecer a perífrase aver de + infinitivo. En calquera caso, véxase a mesma expresión en 154.1 ou 206.1, e, especialmente, coa mesma formulación en 143.r. 

• 7

  A interpretación das secuencias do tipo <deuia>, <auia>, <ouuera> + inf. como devi’a / avi’a / ouver’a + infinitivo vén determinada non só polo feito de a presenza da preposición a ser maioritaria nestas perífrases (véxase Glosario, s.v. aver, dever), mais tamén pola concorrencia das leccións <deuia> A / <deuia a> B (128.22, 128.28, 386.13), <ouuera> A / <ouu’a a> (70.13) ~ <ouuera a> B (129.23), que indican a real crase coa preposición nas leccións do Cancioneiro da Ajuda.

• 8-9

  Na expresión amar máis ca mí/min (nen al) non ten cabida a preposición a (véxase nota a 44.13), e o mesmo ocorre en querer melhor ca min (177.22, 530.4, 531.r, 683.7, 743.15-16, 830.13-14, 1091.19), que tampouco recorre á preposición para introducir o complemento. Véxase nota a 861.9. Cfr. notas a 44.13 e 243.16.

• 11

  O verbo encobrir presenta elisión da vogal inicial e- (tamén 6.4), do mesmo modo que outras voces foneticamente similares que se poden achar ao longo do corpus, sempre após vogal a: endurar: coita ‘ndurar (195.15 e 18); ensandecer: querria ‘nsandecer (182.7), a ‘nsandecer (182.16), ela ‘nsandeci (389.5); entender: ela ‘ntendi (1092.9), podia ‘ntender (1249.9). A mesma elisión pode verse en a ‘ndar (700.r2) e mais en ela ‘nton (1400.5), para alén doutros encontros con crases similares. Véxase nota a 18.16, 51.1, 73.19, 358.21, 878.1.

• 13

  É relativamente frecuente a omisión da copulativa inicial de estrofa (e de fiinda ou de verso) nos manuscritos, que nos permite neste caso restaurar a isometría versal. Casos semellantes documéntanse en 106.8, 151.7, 157.7, 163.11, 261.13, 293.8, 294.7 e 13, 332.7, 408.7, 447.7, 448.8, 490.19, 586.11 etc.

• 13-14

  A imposibilidade de encaixar satisfactoriamente como (v. 13) no contexto aconsella aceptar a leve emenda proposta por Nobiling (2007 [1907b]: 196), facendo transparecer a expresión estar de vós, para indicar a situación respecto á señora, formulación que se rexistra en máis ocasións no corpus: E d’al estou de vós peior: / ... (156.8); Cuidades vós, mia sennor, que mui mal / estou de vós, e cuid’eu que mui ben / estou de vós, sennor, por ũa ren / que vos ora direi, ca non por al (246.2-3); ca estou de vós como vos direi: / ... (279.10) etc.

  Deste modo, esta estrofa cadra perfectamente co expresado na primeira, onde o trobador fala do moito que ama a señora e da gran coita que sofre, e sobre todo, onde lle pide que atenda ao que lle vai dicir ao respecto.

• 17

  Neste verso rexístrase a estrutura verbal conviir + a + infinitivo, en liña coa necesaria presenza do nexo preposicional (a ou de) cando a forma conxugada de conviir vai seguida de infinitivo, de xeito que só está ausente o nexo cando o infinitivo vai anteposto: pois m’escolher conven (377.19), perfiar me conven! (1337.21), colher non conven (1679.8). Véxase Glosario, s.v. conviir.