I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 89-90 [= LPGP 194-195]); Nunes (1973 [1928]: 39-40); Cohen (2003: 623); Littera (2016: I, 232-233).
II. Outras edicións: Moura (1847: 171-172); Monaci (1875: 75); Braga (1878: 38); Machado & Machado (1952: III, 221-222); Júdice (1997: 47); Montero Santalha (2004).
III. Pimpão (1942: 71).
1 quis] ꝗs V 5 nos irmos] uꝯ humꝯ V 6 mia] ma B 7 gran] g̃ra B 13 muito] muyta B 15 ca o] cau V 17 irmos] humos V
2 vos] vós Lang 9 min] mi Nunes, Littera 10 vos] vós Lang 13 vos] vós Lang 14 nen un] nenhum Lang, Nunes : nẽum Littera 16 vos] vós Lang 20 matades vós] matades-vos Littera; matades min] matades mi Lang, Nunes : matades-mi Littera
(I) Moito tempo hai, meu amigo, que non quixo Deus que vos puidese ver cos meus ollos, e por iso xa miña nai non pon tanto os seus ollos en min (para me vixiar), amigo; e, xa que é así, tratade, por Deus, de nos irmos de aquí, e despois miña nai que faga o que puider.
(II) Non vos vin desde hai moito tempo, nin cadrou, porque o impediu miña nai, a quen lle pesou e pesa esta relación, e vixioume para que non vos vise, amigo; e xa que isto é así, tratade, por Deus, de nos irmos de aquí, e despois miña nai que faga o que puider, (III) porque hai moito tempo que non vos vin e desde entón non vin ningunha cousa de ben, pois impediumo miña nai e por iso fixo que non vos vise, amigo; e xa que isto é así, tratade, por Deus, de nos irmos de aquí, e despois miña nai que faga o que puider.
(1) E se non o fixerdes así moi cedo, amigo, matádesvos vós e matádesme a min.
Esquema métrico: 3 x 11a 11a 11a 11b 11B 11B + 11b 11b (= RM 19:6)
Nótese a repetición da secuencia final e, pois ést’assi no cuarto verso (vv. 4, 10, 16) das tres estrofas (en realidade, no caso dos vv. 10 e 16 repítese literalmente o verso íntegro).
En principio, ma (variante de B) é tamén unha forma correcta para o posesivo átono feminino (véxase nota a 104.18). Porén, débese advertir que, en xeral, a forma ma é produto dun erro de copia, como mostran as varias leccións <m\h/a> ou <m\h/as> dos apógrafos italianos: 599.13, 678.8, 966.8, 984.1, 1009.1, 1297.1. Para alén disto, en xeral a forma ma(s) aparece só nun dos cancioneiros, fronte aos restantes testemuños manuscritos coa forma <mia> ou <mha>: B vs. A (190.r1 na estrofa II, 197.9), AB vs. V (403.14, 404.1), V vs. B (505.3, 506.13 e 21, 554.10, 556.9, 557.17, 604.r2, 605.4 e 10, 609.1, 625.1, 636.1, 794.9, 859.3, 887.5 e r1 nas estrofas I-III, 966.8, 970.12, 992.3, 1000.16, 1002.r2 na estrofa III, 1165.r2 na estrofa I, 1453.4 e 7, 1457.3, 1459.r1 e r2 na estrofa II, 1468.1, 1469.2, 1470b.6, 1483.r), AV vs. B (887.5 e r1 nas estrofas I-III), e B vs. V (548.5, 632.1, 634.13, 645.9, 690.1, 1363.r2 na estrofa II).
Nesta cantiga aparecen varios pronomes (min, v. 9; vós e min, v. 20), que, cal as restantes formas pronominais tónicas oblicuas (mí ~ min, ti, nós, vós, el ~ ela), funcionan como complemento directo sen preposición, como forma libre.
A lección de Littera (matades-mi vs. matades mí), que implica un pronome átono en posición de rima (véxase nota ao v. 9), non é posíbel. Neste caso, mí cumpre función de CD sen preposición, tal como acontece con certa frecuencia coas formas pronominais tónicas oblicuas.