I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 473 [= LPGP 555-556]); Fregonese (2007: 131); Littera (2016: II, 11).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 23); Braga (1878: 8-9); Carter (2007 [1941]: 140); Machado & Machado (1950: II, 253); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 403).
1 Muito ando] vito ando A : Muytando BV; meu] men B; coraçon] cora / con A : corazon V 3 allur] alur A 4 si Deus me] sedeꝯ mj B : se deꝯ mi V 5 de] e A; nulla] uulha B 6 e] om. V; sen] se V 8 vez] nez B 13 mi] mb V; vez] nez V 14 mia] ma V; quitei] qⁱcey B 16 me] mj B : mi V 20 morrerei] moirerey B; perderei] perdey V
1 Muito] Muit(o) Michaëlis : Muyt’ Fregonese 4 si] se Fregonese; me] mi Fregonese 13 avẽo] aveo Littera 16 me] mi Fregonese 17 vós] vos Littera 18 allur] albur Littera
(I) Ando moi triste no meu corazón porque sei que moi cedo me terei de separar de vós, señora, e ir morar a outro lugar; e diso sentirei pesar, así Deus me perdoe, por me afastar de vós sen motivo e ir morar a outro lugar sen o voso ben, (II) porque sei que hei de sufrir tal coita cal sufrín xa outra vez, miña señora; e despois que eu me for, non haberá outra saída a iso (pola) que non teña que sentir un gran pesar por me afastar de vós sen motivo e ir morar a outro lugar sen o voso ben, (III) porque xa me pasou así outra vez, miña señora fermosa, que me afastei de vós e morei noutro lugar contra a miña vontade; mais este moi gran pesar me será, por me afastar de vós sen motivo e ir morar a outro lugar sen o voso ben.
(1) E cando eu me afaste de vós, por iso ou morrerei ou perderei a razón.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:151)
Encontros vocálicos: 1 Muito‿ando; 4 -mi-‿á; 13 mi‿avẽo
Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta composición, con estrofas ligadas causalmente coas conxuncións porque e ca, véxase nota á cantiga 15. No entanto, só Fregonese liga as estrofas I-II, fronte a Michaëlis e Littera que editan a cantiga con autonomía sintáctica de todas as cobras.
En V aparece a variante ma para o posesivo feminino átono. En principio, ma sería tamén unha forma correcta para o posesivo átono feminino (véxase nota a 104.18). Porén, débese advertir que, en xeral, a forma ma é produto dun erro de copia, como mostran as varias leccións <m\h/a> ou <m\h/as> dos apógrafos italianos: 599.13, 678.8, 966.8, 984.1, 1009.1, 1297.1. Para alén disto, en xeral a forma ma(s) aparece só nun dos cancioneiros, fronte aos restantes testemuños manuscritos coa forma <mia> ou <mha>: B vs. A (190.r1 na estrofa II, 197.9), AB vs. V (403.14, 404.1), V vs. B (505.3, 506.13 e 21, 554.10, 556.9, 557.17, 604.r2, 605.4 e 10, 609.1, 625.1, 636.1, 794.9, 859.3, 887.5 e r1 nas estrofas I-III, 966.8, 970.12, 992.3, 1000.16, 1002.r2 na estrofa III, 1165.r2 na estrofa I, 1453.4 e 7, 1457.3, 1459.r1 e r2 na estrofa II, 1468.1, 1469.2, 1470b.6, 1483.r), AV vs. B (887.5 e r1 nas estrofas I-III), e B vs. V (548.5, 632.1, 634.13, 645.9, 690.1, 1363.r2 na estrofa II).